De ene beleving naar de ander... Kippenvel
Blijf op de hoogte en volg Sophia
28 Juli 2014 | Nepal, Kathmandu
Dag 24, wat gaat de tijd hier toch snel.
Voor mijn verslag kijk ik in mijn dagboek wat ik de afgelopen 2 weken allemaal gedaan heb. Want het is een behoorlijke lijst! Ik ben namelijk vandaag precies op de helft van mijn avontuur in Nepal. De afgelopen tijd ben ik vooral erg druk bezig geweest met het werken op de projecten, het weeshuis en Woman Empowerment. In de ochtend gaf ik Engelse les samen met Aranzazu, uit Spanje. We hadden 3 groepen vrouwen die zijn ingedeeld in verschillende niveaus. De eerste 2 niveaus hadden wel wat basis kennis, de derde groep kon totaal geen Engels. Wij zijn daarom begonnen met het leren van het alfabet. Maar het verschil tussen de b- p- en d, is erg lastig uitleggen als je niet dezelfde taal spreekt! Met handen en voeten en enkele Nepalese zinnetjes is het toch gelukt en kunnen de vrouwen van die groep nu al wat woorden schrijven. Yes!!!! Dat geeft voldoening, vooral al er grote glimlachen op de gezichten te zien zijn, als het hun gelukt is! Herhaling is ontzettend belangrijk dus iedereen ochtend herhaalden wij apple- pear etc;) leuk als je 50 jaar bent...
In totaal werk ik ruim 5 weken aan de projecten, de tijd vliegt voorbij, en ik wil zoveel mogelijk doen en zien hier in Nepal. Omdat Aranzazu hier 3 maanden blijft, en het project blijft voortzetten, heb ik ervoor gekozen te stoppen met Woman Empowerment en de laatste 2 weken nog volle bak te gaan helpen bij Elderly Home.( een plaats waar oude mensen die niet meer voor zich zelf kunnen zorgen of geen familie meer hebben, kunnen verblijven) ik heb voor dit project gekozen omdat ik van andere vrijwilligers heb gehoord dat de hulp, ook hier heel hard nodig is. Vandaar dat ik afgelopen week mijn laatste dag heb gehad bij de vrouwen. Normaal ben ik niet goed in afscheid nemen maar de vrouwen 'vieren' afscheid. Het was heel bijzonder en een super leuke ochtend. Ik had voor alle vrouwen wat schoolspullen gekocht, want je kan niet abc leren schrijven, met een potloodje van 3 cm. En in de schriften had ik een Engelse boodschap geschreven. Ze waren ontzettend dankbaar, en toonden dit ook door de, door hun mee gebrachte cadeautjes. De meesten hadden een sjaal bij zich, die gelukt brengt en hoort bij het afscheid en een nieuw begin. Na 3x afscheid nemen van de verschillende groepen had ik ongeveer 20 sjaals om, ook zette iedereen een rode stip om mijn hoofd, als ritueel. Op de foto's is te zien hoe dat eruit zag!
Ik ga de vrouwen missen, iedere dag waren zij opgewekt, zo leergierig en ontzettend blij dat wij ze een beetje kunnen helpen. Iedere dag bestond uit herhalen, herhalen en alles opnieuw uitleggen maar je maakte iedere dag wel wat mee. Van een huilende vrouw in de hoek van de klas, omdat ze geen familie meer heeft, tot het geven van borstvoeding terwijl ik naast de vrouw zit, om haar het alfabet te leren... Al deze dingen maakte het Woman Empowerment een geweldige ervaring!!!
Ik ben gister en vanmorgen naar het Elderly Home geweest. Wat andere vrijwilligers zeiden, klopt helemaal! Alle hulp is welkom en iedere minuut die je aan de oudere kan besteden is voorhun echt hét moment van de dag. De ouderen zijn erg hulpbehoevend, sommige zijn blind of doof, anderen kunnen niet zelfstandig opstaan of zitten in een rolstoel. Ze verblijven in oude tempel. Alleen in de ochtend is er hulp, dan zijn er enkele Nepalese vrijwilligers, verpleegster en wij. Wanneer wij aankomen worden de ouderen naar buiten gebracht zodat wij de kamers kunnen schoonmaken. Alle mannen liggen afzonderlijk van de vrouwen in een soort slaapzaal. Het is heel confronterend om te zien hoe zij hier leven. De mensen liggen in hun eigen ontlasting omdat er niemand is om 's nachts te helpen, als wij komen moet al het beddengoed, de kleding en de grond goed schoon gemaakt worden. Als alles schoon en gewassen is, wat een flinke tijd kost, wordt het eten gebracht. Sommige ouderen zijn lastig om mee om te gaan, en willen geen hulp. Ik vind dat erg moelijk om te zien want hun (schone) kleding zit meteen weer onder de rijst en bonen, terwijl ze dit de hele dag aan moeten houden. Sommige zijn niet bezig met eten, maar al het voedsel te hamsteren, in hun kleding of onder hun bed, waardoor ze amper daadwerkelijk iets eten, omdat ze zich niet realiseren dat dit het enige is dat ze krijgen. Als we met alles klaar zijn is er nog even tijd om echt tijd met de ouderen door te brengen, hier zijn zij zo dankbaar voor, als is het maar een aanraking, even een hand vast houden of zelfs gedag zeggen. Vanmorgen ben ik naast een vrouw gaan zitten, waarvan de begeleiding zei, dat ze niet lang meer zal leven omdat ze zo erg trilt en schud, waardoor ze s'nachts ook bijna niet slaapt. Na enkele minuten haar hand vast te houden en over haar rug te strelen stopte het schudden. En zag ik eventjes rust in haar kleine ogen, nadat ik haar gedag zei om naar de vrouw naast haar te gaan begon ze weer hevig te schudde.... Pff dat is zo lastig, je moet verder.. Er zijn zoveel mensen die even een aandachts momentje willen. Vooral wetende dat als wij weggaan er niemand meer is tot morgen ochtend. Nu ik dit schrijf, krijg ik er weer kippenvel van...
Van de vrouwen, naar de ouderen, en nu naar de lieve kindjes in het weeshuis!
In het weeshuis gaat het z'n gangetje. Iedere middag gaan we er naar toe, en ik blijf hier tot het einde van mijn tijd hier. Wij zijn met 3 begeleiders en hebben 50 kindjes. De afgelopen 2 weken hadden zij vakantie waardoor ze geen huiswerk hoefden te maken als wij kwamen. Maar omdat wij 3 uur spelen te lang vonden, deelden wij ze steeds in, in 3 groepen. Om zo evengoed wat leerzame dingen te doen. Verder hebben wij veel spelletjes gedaan, wat denk ik heel goed is om een band op te bouwen met de kinderen. Sommige zijn namelijk heel lastig te bereiken doordat ze zich afzonderen van de groep. Het gaat steeds beter, donderdag heb ik bij een jongetje voor het eerst een glimlach op zijn gezicht gezien omdat hij toen pas mee wilde doen, dat is niet te beschrijven hoe dat is. Als je al 2,5 week bedenkt hoe kunnen wij hem helpen, om hem even iets beter of blijer te voelen!
De kinderen zijn goed opgevoed door de huismoeder en kunnen heel goed met elkaar overweg. Dat moet ook wel want ze hebben helemaal niks! Ze spelen met een prop papier en hebben met kiezelsteentjes een spelletje gemaakt. Qua gezondheid is het stukken minder. Vandaag was er een kindje met TBC, verder zijn bijna alle kindjes kaalgeschoren omdat ze bijna allemaal dezelfde huidziekte hebben. Dit hebben ze opgelopen, doordat ze in slechte omstandigheden hebben geleefd, vaak met zieken en besmette dieren. Bij sommige kinderen is de ziekte/ bacterie doorgedrongen tot in de botten en komt het op alle lichaamsdelen.
Gelukkig kan ik het geld, dat ik heb ingezameld hier goed aan besteden. Vrijdag heb ik een gesprek gehad met mijn begeleider en de 2 vrouwen van het weeshuis, wat ik dacht wat belangrijk was, en zij denken nodig te hebben. Het gesprek verliep goed, dus wij zijn meteen gisteren aan de slag gegaan. Eerst hebben wij 25 schooltassen gekocht omdat sommige geen tas hadden en met natte schriften door de regen, op school kwamen. Daarna naar het ziekenhuis, omdat ze de situatie van een meisje niet vertrouwden. En uiteindelijk naar de apotheek, die we ongeveer leeg hebben gekocht. Van volwassen luiers voor een verlamd meisje van 14, tot de medicatie van de huidziekte. Alles hebben we ingeslapen om nu hopelijk die ziekte echt te behandelen. Het is namelijk van belang de kuur 3x te herhalen, bij alle besmette kinderen tegelijk. Normaal is hier geen geld voor, dus dit is een kans om er eindelijk vanaf te komen. Ze zijn zo ongelooflijk dankbaar dat dit nu kan.. En het voelt zo bijzonder om dit te kunnen doen, nogmaals 100 maal! dank voor alle bijdrages, iedere euro is hier zoveel meer waard.
Morgen ga ik informeren ( op advies van de dokter, omdat de immuunsysteem van de kindjes zo laag zijn) hoe het mogelijk zou zijn om bij iedereen HIV testen af te nemen, omdat de mensen van het weeshuis van sommige kinderen de achtergronden niet weten. Ook ben ik bezig met het laten maken van 5 stapelbedden omdat er weinig ruimte in het weeshuis is en de kinderen nu met 6 tot 8 in een bed slapen. Wat ook belangrijk is om aan de pakken. Naast de hygiene en gezondheid wil ik kijken voor educatieve spelletjes etc, maar eerst de bedden. Ik hou jullie op de hoogte!
Naast alle activiteiten door de week, is er in het weekend tijd om Nepal te verkennen! Dat maakt het vrijwilligerswerk nog aantrekkelijker! Het is heerlijk om er lekker op uit te gaan. Vorig weekend waren wij met een grote groep naar Pokhara, een rit van 9 uur, voor maar 280 km. Het was er heerlijk rustig en is omgeven door natuur. Een enorm contrast met Katmandu! Ik heb met Anaëlle en Alvaro een tocht gemaakt naar een uitkijkpunt hoog op berg. Fantastisch! Verder hebben een waterval en grot bezocht en de stad bekeken. Afgelopen weekend zijn we met de hele groep uit geweest, en 'smorgens weer vroeg op pad omdat ik zoveel mogelijk wil zien. Toen ben ik met Anaëlle, zij is ook heerlijk ondernemend, naar Patan geweest. En zaterdag heb ik met haar en 2 andere meiden een raft tocht gedaan! Zooo mooi! Het water was heel afwisselend, sommige stukken heftig, andere stukken rustig waardoor we ook van de omgeving konden genieten!
Ik vermaakt mij goed met alle leuke mensen om mij heen en ik ben helaas alweer over de helft van mijn trip! Hoewel ik toch ook wel dingen begin te missen van thuis... ga ik de laatste weken nog genieten van alle mooie momenten hier!!! Tot mails!
Veel liefs, kus Sophia
Voor mijn verslag kijk ik in mijn dagboek wat ik de afgelopen 2 weken allemaal gedaan heb. Want het is een behoorlijke lijst! Ik ben namelijk vandaag precies op de helft van mijn avontuur in Nepal. De afgelopen tijd ben ik vooral erg druk bezig geweest met het werken op de projecten, het weeshuis en Woman Empowerment. In de ochtend gaf ik Engelse les samen met Aranzazu, uit Spanje. We hadden 3 groepen vrouwen die zijn ingedeeld in verschillende niveaus. De eerste 2 niveaus hadden wel wat basis kennis, de derde groep kon totaal geen Engels. Wij zijn daarom begonnen met het leren van het alfabet. Maar het verschil tussen de b- p- en d, is erg lastig uitleggen als je niet dezelfde taal spreekt! Met handen en voeten en enkele Nepalese zinnetjes is het toch gelukt en kunnen de vrouwen van die groep nu al wat woorden schrijven. Yes!!!! Dat geeft voldoening, vooral al er grote glimlachen op de gezichten te zien zijn, als het hun gelukt is! Herhaling is ontzettend belangrijk dus iedereen ochtend herhaalden wij apple- pear etc;) leuk als je 50 jaar bent...
In totaal werk ik ruim 5 weken aan de projecten, de tijd vliegt voorbij, en ik wil zoveel mogelijk doen en zien hier in Nepal. Omdat Aranzazu hier 3 maanden blijft, en het project blijft voortzetten, heb ik ervoor gekozen te stoppen met Woman Empowerment en de laatste 2 weken nog volle bak te gaan helpen bij Elderly Home.( een plaats waar oude mensen die niet meer voor zich zelf kunnen zorgen of geen familie meer hebben, kunnen verblijven) ik heb voor dit project gekozen omdat ik van andere vrijwilligers heb gehoord dat de hulp, ook hier heel hard nodig is. Vandaar dat ik afgelopen week mijn laatste dag heb gehad bij de vrouwen. Normaal ben ik niet goed in afscheid nemen maar de vrouwen 'vieren' afscheid. Het was heel bijzonder en een super leuke ochtend. Ik had voor alle vrouwen wat schoolspullen gekocht, want je kan niet abc leren schrijven, met een potloodje van 3 cm. En in de schriften had ik een Engelse boodschap geschreven. Ze waren ontzettend dankbaar, en toonden dit ook door de, door hun mee gebrachte cadeautjes. De meesten hadden een sjaal bij zich, die gelukt brengt en hoort bij het afscheid en een nieuw begin. Na 3x afscheid nemen van de verschillende groepen had ik ongeveer 20 sjaals om, ook zette iedereen een rode stip om mijn hoofd, als ritueel. Op de foto's is te zien hoe dat eruit zag!
Ik ga de vrouwen missen, iedere dag waren zij opgewekt, zo leergierig en ontzettend blij dat wij ze een beetje kunnen helpen. Iedere dag bestond uit herhalen, herhalen en alles opnieuw uitleggen maar je maakte iedere dag wel wat mee. Van een huilende vrouw in de hoek van de klas, omdat ze geen familie meer heeft, tot het geven van borstvoeding terwijl ik naast de vrouw zit, om haar het alfabet te leren... Al deze dingen maakte het Woman Empowerment een geweldige ervaring!!!
Ik ben gister en vanmorgen naar het Elderly Home geweest. Wat andere vrijwilligers zeiden, klopt helemaal! Alle hulp is welkom en iedere minuut die je aan de oudere kan besteden is voorhun echt hét moment van de dag. De ouderen zijn erg hulpbehoevend, sommige zijn blind of doof, anderen kunnen niet zelfstandig opstaan of zitten in een rolstoel. Ze verblijven in oude tempel. Alleen in de ochtend is er hulp, dan zijn er enkele Nepalese vrijwilligers, verpleegster en wij. Wanneer wij aankomen worden de ouderen naar buiten gebracht zodat wij de kamers kunnen schoonmaken. Alle mannen liggen afzonderlijk van de vrouwen in een soort slaapzaal. Het is heel confronterend om te zien hoe zij hier leven. De mensen liggen in hun eigen ontlasting omdat er niemand is om 's nachts te helpen, als wij komen moet al het beddengoed, de kleding en de grond goed schoon gemaakt worden. Als alles schoon en gewassen is, wat een flinke tijd kost, wordt het eten gebracht. Sommige ouderen zijn lastig om mee om te gaan, en willen geen hulp. Ik vind dat erg moelijk om te zien want hun (schone) kleding zit meteen weer onder de rijst en bonen, terwijl ze dit de hele dag aan moeten houden. Sommige zijn niet bezig met eten, maar al het voedsel te hamsteren, in hun kleding of onder hun bed, waardoor ze amper daadwerkelijk iets eten, omdat ze zich niet realiseren dat dit het enige is dat ze krijgen. Als we met alles klaar zijn is er nog even tijd om echt tijd met de ouderen door te brengen, hier zijn zij zo dankbaar voor, als is het maar een aanraking, even een hand vast houden of zelfs gedag zeggen. Vanmorgen ben ik naast een vrouw gaan zitten, waarvan de begeleiding zei, dat ze niet lang meer zal leven omdat ze zo erg trilt en schud, waardoor ze s'nachts ook bijna niet slaapt. Na enkele minuten haar hand vast te houden en over haar rug te strelen stopte het schudden. En zag ik eventjes rust in haar kleine ogen, nadat ik haar gedag zei om naar de vrouw naast haar te gaan begon ze weer hevig te schudde.... Pff dat is zo lastig, je moet verder.. Er zijn zoveel mensen die even een aandachts momentje willen. Vooral wetende dat als wij weggaan er niemand meer is tot morgen ochtend. Nu ik dit schrijf, krijg ik er weer kippenvel van...
Van de vrouwen, naar de ouderen, en nu naar de lieve kindjes in het weeshuis!
In het weeshuis gaat het z'n gangetje. Iedere middag gaan we er naar toe, en ik blijf hier tot het einde van mijn tijd hier. Wij zijn met 3 begeleiders en hebben 50 kindjes. De afgelopen 2 weken hadden zij vakantie waardoor ze geen huiswerk hoefden te maken als wij kwamen. Maar omdat wij 3 uur spelen te lang vonden, deelden wij ze steeds in, in 3 groepen. Om zo evengoed wat leerzame dingen te doen. Verder hebben wij veel spelletjes gedaan, wat denk ik heel goed is om een band op te bouwen met de kinderen. Sommige zijn namelijk heel lastig te bereiken doordat ze zich afzonderen van de groep. Het gaat steeds beter, donderdag heb ik bij een jongetje voor het eerst een glimlach op zijn gezicht gezien omdat hij toen pas mee wilde doen, dat is niet te beschrijven hoe dat is. Als je al 2,5 week bedenkt hoe kunnen wij hem helpen, om hem even iets beter of blijer te voelen!
De kinderen zijn goed opgevoed door de huismoeder en kunnen heel goed met elkaar overweg. Dat moet ook wel want ze hebben helemaal niks! Ze spelen met een prop papier en hebben met kiezelsteentjes een spelletje gemaakt. Qua gezondheid is het stukken minder. Vandaag was er een kindje met TBC, verder zijn bijna alle kindjes kaalgeschoren omdat ze bijna allemaal dezelfde huidziekte hebben. Dit hebben ze opgelopen, doordat ze in slechte omstandigheden hebben geleefd, vaak met zieken en besmette dieren. Bij sommige kinderen is de ziekte/ bacterie doorgedrongen tot in de botten en komt het op alle lichaamsdelen.
Gelukkig kan ik het geld, dat ik heb ingezameld hier goed aan besteden. Vrijdag heb ik een gesprek gehad met mijn begeleider en de 2 vrouwen van het weeshuis, wat ik dacht wat belangrijk was, en zij denken nodig te hebben. Het gesprek verliep goed, dus wij zijn meteen gisteren aan de slag gegaan. Eerst hebben wij 25 schooltassen gekocht omdat sommige geen tas hadden en met natte schriften door de regen, op school kwamen. Daarna naar het ziekenhuis, omdat ze de situatie van een meisje niet vertrouwden. En uiteindelijk naar de apotheek, die we ongeveer leeg hebben gekocht. Van volwassen luiers voor een verlamd meisje van 14, tot de medicatie van de huidziekte. Alles hebben we ingeslapen om nu hopelijk die ziekte echt te behandelen. Het is namelijk van belang de kuur 3x te herhalen, bij alle besmette kinderen tegelijk. Normaal is hier geen geld voor, dus dit is een kans om er eindelijk vanaf te komen. Ze zijn zo ongelooflijk dankbaar dat dit nu kan.. En het voelt zo bijzonder om dit te kunnen doen, nogmaals 100 maal! dank voor alle bijdrages, iedere euro is hier zoveel meer waard.
Morgen ga ik informeren ( op advies van de dokter, omdat de immuunsysteem van de kindjes zo laag zijn) hoe het mogelijk zou zijn om bij iedereen HIV testen af te nemen, omdat de mensen van het weeshuis van sommige kinderen de achtergronden niet weten. Ook ben ik bezig met het laten maken van 5 stapelbedden omdat er weinig ruimte in het weeshuis is en de kinderen nu met 6 tot 8 in een bed slapen. Wat ook belangrijk is om aan de pakken. Naast de hygiene en gezondheid wil ik kijken voor educatieve spelletjes etc, maar eerst de bedden. Ik hou jullie op de hoogte!
Naast alle activiteiten door de week, is er in het weekend tijd om Nepal te verkennen! Dat maakt het vrijwilligerswerk nog aantrekkelijker! Het is heerlijk om er lekker op uit te gaan. Vorig weekend waren wij met een grote groep naar Pokhara, een rit van 9 uur, voor maar 280 km. Het was er heerlijk rustig en is omgeven door natuur. Een enorm contrast met Katmandu! Ik heb met Anaëlle en Alvaro een tocht gemaakt naar een uitkijkpunt hoog op berg. Fantastisch! Verder hebben een waterval en grot bezocht en de stad bekeken. Afgelopen weekend zijn we met de hele groep uit geweest, en 'smorgens weer vroeg op pad omdat ik zoveel mogelijk wil zien. Toen ben ik met Anaëlle, zij is ook heerlijk ondernemend, naar Patan geweest. En zaterdag heb ik met haar en 2 andere meiden een raft tocht gedaan! Zooo mooi! Het water was heel afwisselend, sommige stukken heftig, andere stukken rustig waardoor we ook van de omgeving konden genieten!
Ik vermaakt mij goed met alle leuke mensen om mij heen en ik ben helaas alweer over de helft van mijn trip! Hoewel ik toch ook wel dingen begin te missen van thuis... ga ik de laatste weken nog genieten van alle mooie momenten hier!!! Tot mails!
Veel liefs, kus Sophia
-
28 Juli 2014 - 20:17
Catherine:
Jeetje Sophia, wat beleef jij allemaal daar! Zo indrukwekkend en ontzettend knap wat je allemaal doet en meemaakt!
Ik wens je nog veel plezier de komende weken en kijk uit naar je volgende verslag!
XXX
Catherine -
28 Juli 2014 - 20:53
Charlotte Boersma:
Hoi Sophia, wat klinkt dat allemaal ontzettend goed en wat doe je mooi werk! Nu ik het lees wil ik ook zo graag weer terug om mee te helpen... Ik bewonder echt wat je daar allemaal doet voor de kinderen en de vrouwen, geweldig! Hoop dat je nog heel erg geniet van je tijd daar en ik ben heel benieuwd naar jouw/jullie verhalen en veel groetjes aan Anaëlle en Arancha! -
28 Juli 2014 - 21:14
Opa En Oma De Backker:
Lieve Sophia,
Wat een indrukwekkend verhaal en zo uitgebreid en wat beleef je veel, zij zullen jou heel dankbaar zijn.
Wat fijn dat je voor hun medicijnen en zelfs bedden gaat kopen!
Maar ook dat je met de andere ook leuke uitjes gaat ondernemen om van het land en cultuur te kunnen genieten.
Ga zo door!!
Liefs van ons beide en een dikke pakkerd -
28 Juli 2014 - 22:24
Papa En Mama:
Lieve schat, het verslag heet kippenvel, en ik zit hier ook met ...kippenvel, wat geweldig allemaal en wat zullen de mensen daar enorm blij met je zijn.
Wat geweldig dat je al zoveel voor elkaar hebt gekregen in de korte periode dat je daar bent, dat belooft nog wat....maar ook fantastisch te horen dat je in het weekend het mooie Nepal, kunt ontdekken en dat je elke dag weer opnieuw nieuwe mensen leert kennen.
Lieverd een hele dikke kus van ons allebei en ook van Luuk natuurlijk, tot op de app!!
Papa en Mama -
28 Juli 2014 - 22:32
Kitty:
Hey Sophia, zit ik hier al weer met tranen in mijn ogen. Warm heb ik het en toch kippenvel van de verhalen en van je foto's. Wat zie je er leuk uit met je rok en je sjaaltjes. Je bent echt goed bezig en wat kan je het allemaal goed verwoorden. Je moeder leest ons het liefst al je appies voor. Wat heb je al veel voor elkaar gekregen en veel aangeschaft voor die mensen en kinderen. Blijkbaar kan jij je heel goed verstaanbaar maken in het Engels en Nepalees EN met handen en voeten :) Nou Sophia geniet van elk moment met de vrouwen en de kinderen en ook van je vrije weekenden met uitstapjes. Ben nu al benieuwd naar je foto's. X Kitty -
28 Juli 2014 - 23:37
Joke Karman:
Jeetje Sophia, wat een verhaal. Indrukwekkend hoe jouw dagen/weken er momenteel uitzien! Wat een ervaring. Goed werk. Neem alles goed in je op en geniet van je resterende tijd daar!
Liefs van Joke -
29 Juli 2014 - 07:37
Cora Mooy:
wat een mooi verslag!wat ben jij een kanjer!nog veel succes en plezier!
groetjes uit heiloo -
29 Juli 2014 - 10:21
Simon:
Hi Sophia, wat ontzettend mooi opgeschreven door jou. Je bent goed bezig daar. Dit is een ervaring die niemand je meer afneemt en de kinderen daar zullen je nooit vergeten. Ik lees je verslag, terwijl ik zelf op vakantie ben in Italië, en ben echt onder de indruk van wat jij in relatief korte tijd voor elkaar hebt gekregen in het weeshuis. Respect! Hartelijke groet Simon (van Vitra;-)) -
29 Juli 2014 - 10:50
Dewi:
Jeetje alweer op de helft! Gaat snel man! Mooi verslag en mooi om te lezen hoeveel je voor de mensen kunt doen, zowel in persoonlijke aandacht als in donaties. Geniet van ieder moment! Voor je het weet is het voorbij. -
29 Juli 2014 - 14:29
Yvonne De Boer:
Lieve Sophia,
Je bezorgt ons ook allemaal kippevel met je verhalen. Wat doe je daar prachtig werk! Vergeet ook niet te genieten van het mooie land hoor!
Veel liefs, Yvonne -
29 Juli 2014 - 20:36
Eline Boulonois:
Lieve Sophia,wat een prachtig verslag heb je geschreven van je belevenissen! Echt indrukwekkend wat je daar allemaal meemaakt, en wat moet dat een goed gevoel geven dat je echt iets voor de mensen daar kunt betekenen! Je bent goed bezig meid en ik hoop dat je ook mooie plekken kunt bekijken tijdens je vrije weekenden.Nog heel veel succes met de projecten en veel plezier met je andere activiteiten! Een ervaring die je nooit meer zult vergeten! liefs,Eline
-
30 Juli 2014 - 10:34
Paul:
Namastee Sophia,
wat 'n heerlijk beknopt reisverslag.
Je doet er fantastisch werk en een bult ervaring.
Groeten SIPA
p.s. smakt het speculaasje in de चिया -
31 Juli 2014 - 17:40
Lida Bakker:
Lieve Sophia, wat een prachtig verslag en ontroerend hoe je over je ervaringen schrijft. Fantastisch wat je daar doet. Toevallig sprak ik vanmorgen Hein op de kanaalweg. Hij is apetrots op je en ik kreeg direct je links, heel leuk natuurlijk, kan ik je volgen. Nog veel mooie ervaringen en een fijne tijd, liefs van lida -
01 Augustus 2014 - 16:10
Mag:
Lieve Sophia,
Door een logeerpartij van 4 mensen bij mij, een beetje late reactie!
Wat moeten jouw hoofd en gevoel vól raken van en met deze ervaringen!
De vrouwen, de kinderen, de bejaarden zijn terecht heel blij met je
en zullen je enorm missen. Zij ervaren jou als een cadeau (wij ook trouwens)
maar wel een tijdelijk cadeau ( wij niet, mag ik hopen!). Kan me er iets bij voorstellen dat zingend afscheid
nemen "prettig"is maar toch.......
Jezelf en je centjes zet je goed in , zo te zien.
Blij ben ik ook met de weekend-invullingen want de boog kan niet altijd gespannen
staan en uiteindelijk heb je ook nog zoiets als vakantie.
Lieverd: misschien komt er nóg een verslag. Zie het graag!
Voor nu: geniet; pas op jezelf en dikke knuffel.
Mag. -
02 Augustus 2014 - 16:24
Clemens En Tiny Van Baar:
Lieve Sophia, fantastisch wat je ziet en meemaakt en dat is heel wat. Je hebt het heel goed beschreven met zoveel enthousiasme. Ik kan me voorstellen dat de mensen en vooral de kinderen heel blij met je zijn. Elke dag is weer nieuw en alles geeft je zoveel voldoening, je maakt lange dagen. Ook fijn dat je zo veel ziet van de prachtige omgeving, wat een andere wereld!! Heel veel success met liefs en groeten van Clemens en Tiny. -
02 Augustus 2014 - 17:01
Fons En Tineke:
Lieve Sophia,
Zo te lezen besteed jij je tijd heel goed in Nepal. Indrukwekkend wat je allemaal doet en meemaakt.
En zo te zien en te lezen geniet je er ook echt van! Ik kan me goed voorstellen dat de contacten die je maakt heel intens zijn. En dan heb je ook nog tijd om zo'n verslag te maken. Petje af hoor! Nog veel plezier en succes met de projecten waar je mee werkt. Wat zul je veel te vertellen hebben als je weer terug bent.
We gaan er graag naar luisteren!
Liefs, Fons en Tineke
-
05 Augustus 2014 - 09:20
Marion:
lieve Sophia,
Geniet van alles wat op je pad komt in het mooie Nepal.
groetjes van de Grootjes
-
06 Augustus 2014 - 21:37
Annemarie:
Hoi SOPHIA,
Top al die goeie dingen die jij doet daar in Nepal! Ik vind het vooral erg leuk om te horen dat je geld daar zo goed besteed word. Mijn hart gaat uit naar al die mensen die je beschrijft, het moet een heerlijk gevoel zijn zoveel voor deze mensen te kunnen betekenen. En het is natuurlijk ook geweldig om te lezen dat je ook tijd weet te maken om het land te verkennen, geniet er maar lekker van !
Heel veel succes en plezier Gr. Annemarie. -
12 Augustus 2014 - 20:48
Paul En Yvonne:
Hi Soof,
Met verbazing en veel interesse hebben wij jouw reisverslagen gelezen. Je kan mooi schrijven, hoor!! Wij zijn heel trots op je. Vooral wat je allemaal doet voor de mensen om je heen.
Wat een unieke ervaring is dit voor jou.
Geniet ook de laatste weken van alles wat Nepal te bieden heeft.
Wij kunnen niet wachten om je weer te zien ...........
5 dikke kussen uit Heiloo.
Liefs, Paul en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
